UNUTMA İNSANSIN
Şimdi nasıl unutacağız tüm bunları ?
Yaşadıkça,zaman atladıkça ?
Anlıktan çıkarıp genele yayınca ? Paylaşınca ?
Söylemek isterim ki ; her gün hafızamızın çöplüğe dönüştüğünü yok sayamayız bir çok gereksiz şeyin üzerimize nasıl çakıldığını onları çekip çıkarsak dahi edindiği yerin bizde yarattığı şekli kabul etsek değişirmiydi görüntü ?
Yo hayır , yargılarınıza tek bir sözüm dahi yok
Benim asıl derdim olamadıklarınıza gelişi güzel fırlattığınız karalamalarınız
Bir çocuk ölümüne ağlıyor .
Bir çocuk yaşadığı için gülmeli. Kullanılmış dünyanızla da işim yok
Hırsınız paramparça ettiğinde duvarlarımı sizden gizlenememenin akıl almaz cesaretinde olacağım ben.
Hatta ben çoktan o ilk evrenin varoluşunu unutup yarattığımız evrenlerde bir çok insani yanımı soyup başucunuza koyacağım .
Koleksiyonlar yapacağız birlikte sergiler sereceğiz güne karşı
Savaşlarda savaşmayı bilmeyen bedenlere ağlayacak , ve ilk fırsatta ağzımızdan köpükler çıkararak savaşacağız kendimizle
İnsanlık kazanacak insanlığa karşı buna eminim .
Emin olamadığım tek şey sorumlulukları baskı merkezinden yönetmeye çalıştığımız gerçeği.
Bizi dar alanda kısa kısa paslar atmaya , bizi bizden almaya ama tüketmek için sonuna kadar almaya zorlayan o merkeze olan itaat duygunuz öldürecek .
Siz yöneticeler , neyi yönetiyorsunuz bu denli acımasızca sömürerek ?
Siz işçiler neyi yaratıyorsunuz bu kadar biterek ?
Siz savaşçılar , savaştığınız şeyi masuma basa basa alabildiğiniz için soğuk madalya dolu olmalı göğsünüz.
Siz kadınlar kendinizi feda etmek için geldiğinizi düşündüğünüz dünyada ,
Siz erkekler kadınları yönetmek için toplum merkezli bir imtiyaza sahip olduğunuzu unutarak kendinize daha ne kadar haksızlık edeceksiniz?
Yaşamdan silik geçip giderek , müziksiz, inançsız, hayalsiz, aşksız , sanatsız , şakasız , zevksiz , danssız, sevgisiz ,meraksız ..... yitip gideceksiniz yorgun olarak bu dünyadan .
Ne için yorulduğunuza bir bakın sizi bu kadar ezen size bu kadar haksızlık eden yedikçe yiyen ve doymayan bir canavarın kapısının kullarısınız .
Yaşayacaksınız fakat unutacak bir şey bulamayarak
İnsan olarak tüm türleri de vahşileştirerek yokolacaksınız.
İçlerinizden çıkanlarda bir kopyanız olmayı sürdürdükçe
Daha çok savaş, daha çok ölüm ,daha acı , daha yalnızlık ,daha çağresizlik ve cıkış yolu olmayan bohemler ...
Kanayabilen yaralar açmak en yakına mahsusken insanlık denilen şeyin aynı karında bir devrim olduğunu söylemeyi unutmayayım ölümler kadar doğumlarda bir savaş kuralı
Hadi herşeyi bırakalım bu gece hepbirlikte düşünelim ...
Şimdi nasıl unutacağız tüm bunları ?
Aynı yere bastırrak yaptığımız güç göstergemiz ayak tabanlarımızda kan lekeleri oluveriyor .
Yumuşak zeminlerde kaygan zirveleriniz üzgünüm zırvalıktan öteye gidemiyor .!
Bu yazı 1317 defa okunmuştur.