ARTIK SORGULUYORUM

İnsan hayatı çok kısa,bir o kadarda uzun,

Bir bakmışız geçmiş gitmiş.

Geriye ne kalmış?

Aşklar,umutlar,hayaller,istekler yapıp da yapamadığı,insanlar ne der? diye yaşanan bir ömür engellinin ömrü.

Haklarını bile alamayan,

O kadar çok dernek varken ama bir türlü birleşemeyen,

Verilen hakları bile isteyemeyen bir topluluk...

Belediyelerin asli görevi olan kaldırım,yaya geçidi,rampalar ve ulaşabilirliği bile yeni yeni sorgulamaya başladık.

Hiç sorgulamadığımız yasalar önündeki eşitliğimiz,bakıldığında eroinman hatta bir katil kadar yapabilirliğimiz yok...

Onlara ikinci üçüncü haklar verilirken,engellinin görünüşüne göre hiç denenmiyor bile.

Herkese ikinci üçüncü haklar tanınırken,engelliye vermiyorlar,artık ben sorguluyorum.

Verilen aylıkları,bakıcı paralarını,sadaka kültürünü,konuşuluyor oluşunu,derneklerin dağıttıkları sandalyeleri,yapılan yardımları medya önünde verilmesini bir yardım sever vatandaşın yardımını internetten bir engelli hayata bağlandı diye verilmesinin artık sorguluyorum.

Kimseden hak kulak aylık,başka bir yardım istemeden,eşit bir hayat,eşit şartlar,yapabilirlik isteyip de görünüşüme göre yapamasın demeleri sorguluyorum.

Çok iyi yaptığın bir iş de yapabilirlik için almaya gittiğin rapor için hiç görmeden masabaşı işi yapan doktorları,asansör bile olmayan emniyet binasına kollarımın üzerinde normal bir polisle çıkıp da yürürlük de olan bir yasalla eşit şartlar yapabilirlik istediğimde bana engellinin indirimlerinde bahsedip bunu insanlar kullanır,diyen müdürü hiç bir yerden indirim istemeden sadece imkan yapabilirlik ve her insana verilen hakları isteyen ama destek vermemelerini sorguluyorum.