DOĞURGAN ACISI

 

 

Ufukları karlı dağlar,

yakını acı,uzak ayrılıklardan geliyorum

közlenmiş özlemlerimi çığ altında büyüyerek…

geçmiş, gelecek

yırtar ıslak gülüşte uykularımı…

Süzülür koynuma

……..kara,aç bir çocuk

bastıkça bağrıma

……..harlı soluğunda

………… kaynar tenim

………………..taşar sütüm

…………………yırtılır memelerim.

 

Emse kan akacak

delik deşik yüreğim

ölüm,utanır bakmaz yüzüme…

 

 

Her acıya içinde koşar analar

aç soluğu vurdukça gözüne

kurşun yağar rahmine

yırtılır göğün mavisi

erir,kömür kızgını günde

ömrünün yarısı…

 

Baktıkça öfkeye büyür sesim

tanı doğurgan kokumdan

asıl memelerime çocuk

kılcal damarlardan bile süt yürüyor göğsüme

doğurgan acısı

çığlık sonrası ağlayan seste diner

asıl memelerime ço….

 

Teni,gözü karada olsa

aç çocuklar  korkar  karanlıktan

beş binlik yıllık haykırışımızı yanına al

kör iğnenin kazdığı kuyuda sabahlarız...