Sayfayı Yazdır | Pencereyi Kapat | Resimleri Göster
Açıklama:
Kategori: Köşe Yazarları
Eklenme Tarihi: 25 Haziran 2015
Geçerli Tarih: 01 Mayıs 2024, 01:17
Site: Görele Sol Platformu
URL: http://www.gorelesol.com/yazar.asp?yaziID=21524
SİYASİLERİN KİŞİSEL
HIRSLARI MI?
Şimdi onlara sorsanız
ülke çıkarlarını her şeyin üstünde tuttuklarını söylerler, oysa kişisel
hırsları nedeniyle ülkeye zarar vermişlerdir.
Kimdir bunlar? Başta
Özal, sonra Demirel ve şimdi de Erdoğan…
Ülkelerine zarar
vermek gibi bir düşünceleri yoktu aslında, onlar yasaların kendilerine verdiği
hakları kullandılar ama… Aması var işte!
Aslında
uyarılmışlardı, yasaların kendilerine verdiği hakları kullanmak Türkiye gibi
bir ülkede her zaman olumlu sonuçlar vermeyebiliyordu.
Ama kişisel hırsları
bu uyarıları duymalarına engel olmuştu.
Özal’dan başlayalım;
12 Eylül 1980 sonrasında yeniden demokratik hayata döndüğümüzde yapılan seçim
sonucunda güçlü ve istikrarlı bir hükümet kurmuştu. Türkiye atağa kalmıştı. Çok
önemli bir halk desteğine sahipti. Sorunların üzerine cesaretle gidiyor,
seçmenden aldığı desteği hayata geçiriyordu.
Nereye kadar?
Cumhurbaşkanı seçilene kadar… Aday olması ve seçilmesi için yasal bir engel
yoktu ama hükümetin başında kalsaydı ülke için daha hayırlı olacaktı. Uyardılar
ama dinlemedi.
Partisini, Yıldırım
Akbulut’a bırakarak Köşke çıktı. Köşkten hem partisini yönetecek hem de
cumhurbaşkanı gibi görev yapacaktı. Çok tartışıldı ama o kişisel hırsına yenik
düşmüştü.
Yıldırım Akbulut
hükümeti başarılı olamadı, partide bölünmeler oldu; Mesut Yılmaz genel başkan
oldu ama Anavatan Partisi ilk genel seçimlerde iktidardan uzaklaştırıldı.
Ülke bu siyasi
gelişmelerden çok zarar gördü, Özal partisini terk etmekle ülkeye zara verdi.
Sonra Demirel aynı
hatayı yaptı. O da Doğruyol Partisi’ni Tansu Çiller’e bırakarak cumhurbaşkanı
seçildi. Ona da genel başkan olarak ülkeye daha yararlı olacağı hatırlatıldı
ancak kişisel hırsı daha ağır bastı.
Tansu Çiller’in
Doğruyol Partisi de başarılı olamadı. 1994 ekonomik krizi bu dönemde yaşandı.
Koalisyon hükümetleri bu dönemde kuruldular, neredeyse her yıl farklı bir
hükümetle yönetildi Türkiye.
Sadece 1994 ekonomik
krizi olsa neyse, 2011 krizi de bu istikrarsız hükümetler döneminde yaşandı.
Ülke büyük kayıplar verdi. Doğruyol Partisi siyasi hayatımızdan silindi.
Demirel partisinin
başında olsaydı bütün bu olumsuzluklar yaşanmayacaktı Türkiye’de. Demirel
tecrübeli bir siyasetçiydi, Bu tür siyasi ve ekonomik çalkantılardan ülkeyi
daha az zararla çıkarabilir görüşü oldukça yaygındı.
Ve Erdoğan dönemi;
Yakın tarih, yaşadığımız günler…
Nerdeyse geçmişin bir
kopyası!
Erdoğan’ın
cumhurbaşkanı olmasına yasal bir engel yoktu ama partisi ve hükümeti adına;
eğer istikrar ve güç kavramları konusunda hem fikirsek Türkiye adına sorunlu
bir dönem başlayabilirdi.
Bunlar söylenmedi mi,
konuşulmadı mı, yazılmadı mı? Hepsi yapıldı ama burada da kişisel hırs öne
geçmişti. Erdoğan’dan sonra partisi de Türkiye de eskisi gibi olmayacaktı. Ülke
çıkarlarını önemseyen bir Erdoğan’ın partisinin başında kalması gerekirdi.
Ülke için en verimli
yapı Erdoğan’ın başbakan olarak kalması ve Gül’ün cumhurbaşkanlığını
sürdürmesiydi. Bu yapıyla istikrar sürebilirdi.
Ama Erdoğan partisini
Davutoğlu’na bırakarak cumhurbaşkanı olmayı seçti.
Bu da hem partisine
hem de ülkeye zarar verdi. İlk aşamada seçimi kaybetti partisi… Ülke hiç
sevmediği koalisyonlar dönemine yeniden döndü. Bundan Türkiye belli ölçülerde
zarar görecek. Kişisel hırs ülke çıkarlarının önüne geçti bize sorarsanız.
Erdoğan cumhurbaşkanı
olarak kalacak ama partisi de ülkesi de bu gelişmelerden zarar görecek. Keşke
Erdoğan başbakan Gül de cumhurbaşkanı olarak kalsalardı diyor insan…