Sayfayı Yazdır | Pencereyi Kapat | Resimleri Göster
Açıklama: 112 çalışanları 'yıpranma payı'ndan yararlanmaz!
Kategori: Sağlık-Beslenme
Eklenme Tarihi: 01 Aralık 2014
Geçerli Tarih: 05 Mayıs 2024, 19:52
Site: Görele Sol Platformu
URL: http://www.gorelesol.com/haber_detay.asp?haberID=19806
112 Çalışanlarının yıpranma payı neden yok?
Bir trafik kazası olsa, olay yerine kimler gider? Polis,
itfaiye, gazeteci… Başka? Bir de 112 çalışanları gider. İçlerinden birisi
“yıpranma payı”ndan yararlanmaz… Kim? 112 çalışanları
Hiç düşündünüz mü, 112 çalışanları ölünce ne olur, diye?
Ben söyleyeyim.
Hiç...
Hiçbir şey olmazlar.
Çok olsa bir duyarlı arkadaşları fotoğraflarının renkli bir
fotokopisini çektirir ve istasyonun duyuru panosuna asar bir süre.
O kadar…
O fotoğraf sararıncaya, yıpranıncaya kadar kalır o panoda…
Sonra?
Sonrası…
Başka da bişey olmaz…
***
Geçen sene İstanbul’da bir kazaya müdahale eden polis ve 112
ekibine bir taksi çarpıyor ve iki kişi yaşamını yitiriyor.
Gazeteler şöyle yazıyorlar.
“Bir polis şehit oldu, bir ambulans şoförü öldü.”
Düşünün bir kaza oluyor kazaya müdahale eden iki kamu görevlisi
aynı iş üzerinde mesleki yetki ve becerileri neyse onu ortaya koyuyorlar ve
ölüyorlar.
Ama bir farkla, biri şehit oluyor ve devlet töreni ile son
yolculuğuna uğurlanıyor, il emniyet müdürü dâhil devlet erkânı bulunuyor resmi
törende…
112 çalışanını ise ailesi ve iş arkadaşları defnediyor;
sessizce…
***
Bir trafik kazası olsa, olay yerine kimler gider?
Polis, itfaiye, gazeteci…
Başka?
Bir de 112 çalışanları gider.
İçlerinden birisi “yıpranma payı”ndan yararlanmaz…
Kim?
112 çalışanları…
***
Geçenlerde, daha bir ay olmadı, 22 yaşında gencecik bir 112
çalışanı daha veda etti yaşama, bir ambulans kazasında…
Adı Hatice…
Ne oldu dersiniz?
Hiç…
Hiçbir şey olmadı…
Cenaze namazını babası kıldırdı…
İş arkadaşları renkli fotokopi bir fotoğrafını astılar
istasyonun duyuru panosuna, iki yıl önce ölen Murteza ağabeyinin yanına…
Şimdi o panoda Murteza ve Hatice üzerlerinde gururla
taşıdıkları 112 yelekleri ile gülümsüyorlar iş arkadaşlarına…
O kadar…
Şairin dediği gibi: “…/ ve daha acıdır bu / ölümden de
korkusundan da…”* (ZAK/HK)
* Cemal Süreya'nın "Düello" adlı şiirinden.
ZEYNEL ABİDİN KAPLAN